علایم اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی تاثیرات بسیاری بر جسم و روان دارد و باعث بروز علایم جسمانی، عاطفی و رفتاری در فرد می‌شود. این علایم در برخی از شرایط اجتماعی بروز می‌کنند و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- علایم جسمی همانند سرخ شدن، تعریق، لرزیدن، حالت تهوع، افزایش ضربان قلب و خالی شدن ذهن
- احساس وحشت یا حملات هراسی
- ترس و خجالت از تجربه‌ی احساس اضطراب در مقابل دیگران
- ترس شدید از قضاوت دیگران
- احساس ترس یا وحشت در موقعیت‌های که با دیگران باید صحبت کنند، به خصوص افراد غریبه
- توجه بیش از حد به جزییات رفتاری و پوشی خود در مقابل دیگران و تجربه کردن احساس خجالت یا ناجور بودن
- مشکل در صحبت کردن در حضور دیگران
- اجتناب از موقعیت‌هایی که ممکن است باعث اضطراب شوند.
- حالت صاف و خشک بدن و صدای ملایم در هنگام تعاملات اجتماعی
- مشکل در برقراری یا حفظ تماس چشمی
- حساسیت به انتقاد، عزت نفس پایین و گفتگوی منفی با خود
این علایم می‌تواند بر ابعاد مختلف زندگی روزمره‌ی فرد همانند تحصیل، کار و روابط او تاثیر بگذارد و حتی گاهی آن‌ها را به شدت مختل کند. در صورت عدم درمان این اختلال، فرد ممکن است نتواند توانایی خود را در مدرسه یا محل کار شکوفا کند، زیرا به طور معمول از شرکت در فعالیت‌های گروهی، صحبت در مقابل جمع یا توسعه‌ی روابط خود اجتناب می‌کند.
در موارد شدید یا مزمن، اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند منجر به ایجاد مشکلات دیگری همانند افسردگی یا مصرف مواد در فرد بشود.
در کودکان، علایم این اختلال معمولا در هنگام تعامل با بزرگسالان و همسالان ظاهر می‌شود. احساس اضطراب آن‌ها ممکن است به صورت زیر باشد:
- گریه کردن
- پرتاب کردن اشیا از روی خشم
- سکوت محض و بی حرکت ماندن
- چسبیدن به والدین یا فرد مراقب
- جمع شدن به طرف درون بدن
- خودداری از صحبت کردن در موقعیت‌های اجتماعی
